Een stapje terug…

Vertragen..niks doen..stil staan..rusten..

De winter is coming en net als de natuur mogen we daar in mee bewegen, dit betekent; meer rust, meer slaap, “stil staan”, een stapje terug nemen. Niets doen is ook zelfliefde, zelfcare, en is nog steeds groeien. Naar de zomer toe planten we onze zaadjes en in de zomer komen we weer tot bloei, nog sterker en groter dan het jaar daarvoor🌼

Het klinkt zo simpel, maar waarom is juist dit soms toch zo moeilijk? Jezelf overgeven, jezelf er even letterlijk bij neerleggen. Het is soms zo belangrijk en zo nodig, gewoon even toe te laten te voelen wat je nu écht voelt. Toch is dat vaak zo makkelijk nog niet, althans voor mij niet iidg😅.

Ik ben hier(Ericeira) nu een maand, en het is echt niet altijd even leuk en fijn.
Ook al is het hier fantastisch mooi, heb ik hier mooie en fijne mensen om me heen, een heerlijke plek om te verblijven en voel ik dat ik voor nu helemaal goed zit hier, ben ik ook erg in gevecht geweest met mezelf. Gevoelens/emoties die ik nog steeds lastig vind om toe te laten werden onderdrukt door mijn hoofd die maar bleef volhouden en me vooral vertelde wat ik allemaal niet goed deed, allemaal wel niet nog zou moeten doen en waar ik naar toe moest gaan, zodat ik me maar weer beter zou gaan voelen!
Blijkbaar trap ik er soms gewoon weer in, wil ik liever niet voelen en volg ik alles braafjes op om dan vooral niet naar mijn lichaam te luisteren die stiekem toch allerlei sijntjes aangeeft waar ik last van heb.

“Waar verkramping is, is de flow ver te zoeken.”

Zo streng voor mezelf en m’n ego die overal altijd wel weer wat van vindt, terwijl het enige wat ik nodig had was juist wat liefde en aandacht voor mezelf, gewoon even helemaal niets en de hele dag in bed blijven liggen, lekker Netflix’en! Eten en thee drinken…

Gister kwam weer ineens het besef dat ik juist helemaal niets hoef te doen, en ik hoef helemaal nergens naartoe, alleen maar naar mezelf. Het is telkens weer een proces waar je doorheen moet, en ik denk dat ik niet de enige ben die het soms buiten zichzelf zoekt, en da’s helemaal okey, zolang we daarna maar weer terugkomen bij ons ZELF.
Dit heet groeien, en alles wat groeit leeft.